سلام؛

 أگه به پروین اعتصامی علاقه دارید برای خوندن یه شعر از ایشان به ادامه مطلب برید ...

سوخت  اوراق  دل  از   اخگر  پنداری   چند

 

ماند  خاکستری  از  دفتر  و  طوماری   چند

روح زان کاسته گردید و تن افزونی خواست

که  نکردیم  حساب  کم  و  بسیاری   چند

زاغکی  ،  شامگهی دعوی  طاووسی کرد

صبحدم  فاش  شد  این  راز  ز رفتاری چند

خفتگان  با  تو  نگویند  که  دزد  تو  که بود

باید  این  مسئله  پرسید   ز بیداری   چند

گر  که  ما  دیده  ببندیم و به مقصد نرسیم

چه  کند  راحله  و   مرکب  و  رهواری  چند

دل  و  جان  هر دو  بمردند  ز  رنجوری  و ما

داروی   درد   ،   نهفتیم    ز  بیماری   چند

سودمان عجب و طمع،دکه و سرمایه فساد

آه  از  آن  لحظه   که   آیند   خریداری   چند

چه  نصیبت  رسد  از  کشت  دو روئی و ریا

چه  بود  بهره ات  از  کیسه ی  طرّاری  چند

جامه ی  عقل  ز  بس  در  گرو  حرص  بماند

پود  پوسید  و  بهم  ریخته  شد  تاری   چند

پایه  بشکست  و  بدیدیم  و  نکردیم  هراس

بام   بنشست   و   نگفتیم  بمعماری   چند

آز  تن    گر  که   نمیبود  ،  به  زندان   هوی

هر   دم   افزوده   نمیگشت   گرفتاری   چند

حرص  و  خود  بینی  و غفلت زتو ناهار ترند

چه  روی  از  پی  نان  بر  در   ناهاری   چند

دید  چون  خامی  ما  ،  اهرمن  خام  فریب

ریخت  در  دامن  ما  درهم   و  دیناری  چند

چو    ره     مخفی     ارشاد    نمیدانستیم

بنمودند  به   ما   ،   خانه ی   خماری   چند

دیو   را   گر   نشناسیم    ز  دیدار   نخست

وای   بر  ما  سپس  صحبت  و  دیداری  چند

دفع  موشان  کن  از  آن پیش که آذوغه برند

نه  در  آن  لحظه  که خالی شود انباری چند

تو   گرانسنگی  و  پاکیزگی  آموز   چه   باک

گر   نپویند   به   راه   تو   سبکساری   چند

به  که  از  خنده ی  ابلیس  ترش داری روی

تا   نخندند   به    کار    تو    نکوکاری   چند

چو  گشودند  به  روی  تو  در  طاعت و علم

چه  کمند  افکنی  از  جهل  به  دیواری چند

 دل  روشن  زه  سیه  کاری نفس ایمن کن

تا   نیفتاده   ،   بر  این  آینه   زنگاری  چند

دفتر   روح   چه   خوانند   زبونی   و   نفاق

کرم    نخل    چه   دانند   سپیداری    چند

هیچکس   تکیه   به   کار   آگهی  ما  نکند

مستی   ما   چو   بگویند   بهشیاری  چند

تیغ     تدبیر      فکندیم      بهنگام     نبرد

سپر   عقل   شکستیم   ز   پیکاری   چند

روز    روشن    نسپردیم    ره    معنی   را

چه  توان یافت در این ره به شب تاری چند

بس  که  در  مزرع  جان دانه ی آز  افکندیم

عاقبت  رست   بباغ   دل   ما   خاری  چند

شوره  زار  تن  خاکی  گل  تحقیق نداشت

خرد   این   تخم   پراکند  به   گلزاری   چند

تو  بدین  کارگه  اندر   ،  چو   یکی  کارگری

هنر  و  علم  به  دست  تو  چو  افزاری چند

تو  توانا  شدی  ای دوست که باری بکشی

نه   که  بر دوش  گرانبار  ،  نهی  باری  چند

افسرت  گر   دهد   اهریمن  بدخواه   مخواه

سر منه  تا  نزنندت   به  سر  افساری  چند

دیبه ی   معرفت   و  علم   چنان  باید  بافت

که     توانیم    فرستاد    به    بازاری    چند

گفته ی  آز  ، چه یک حرف ، چه هفتاد کتاب

حاصل عجب،چه یک خوشه،چه خرواری چند

أگرت    موعظه ی   عقل    بماند     در گوش

نبرندت   زه   ره   راست  ،  به  گفتاری  چند

چه    کنی    پرسش   تاریخ   حوادث   پروین

ورقی  چند   سیه   گشته    ز  کرداری   چند

 

 

"پروین اعتصامی"