زخم انسان

نوشته شده توسط:مدیریت سایت در شعر و ادب پارسی » شعر | ۰۲ شهریور ۱۳۹۱ - ۱۰:۳۴ | ۰ دیدگاه

زخم انسان
پلاک ‏
در سنگرت،
در خط خاکریز،
-جایی که عشق ،واژه ی پایا-
- جایی که نور ،معنی بارش –‏
هر نقطه ،سجده گاه تمام ستاره هاست .

اینجا –اگرچه در شب مهتابی ،
حال و هوای تازه ی گردیدن ،
کم از حضور نیست .
دل
[مضطرب
گرفته تر از لحظه های پیش،
هر سو خطر
[ولی
جان ،در به روی عزم بلندی گشوده است.
‏
جویندگان ناب ترین گوهر زمین ،
با هر قدم –مصمم-
با جامی از نگاه ،
جوبنده نشانی منزلگه تواند.
-حتما خدامدد کند آنها را –‏
تا...
بی هیچ گم شدن ،
پیدا کنند [برق پاکت را.
‏
در بی نشانه ها،
در کوچه های خاکی بن بست ،
دستی،شناسنامه ی پاکان را ،
تقدیم جاودانی دنیا کرد.